a potem zanosi do nory. Na jesieni gromadzi ogromne zapasy, które konsumuje w przerwach między snem zimowym. Zaciekle broni swojej spiżarni. Chomiki są samotnikami. Przedstawiciele obu płci żyją w oddzielnych terytoriach. Jedynie w okresie rui zamieszkują razem.
Chomik europejski stał się symbolem zapobiegliwości, gdyż w niektórych norach znaleziono aż do 60 kg. zboża. Obecnie z powodu uprzemysłowienia rolnictwa (kombajny zbierają zboże bardzo dokładnie, niewiele zostawiając na polach) nie jest w stanie zgromadzić potrzebnych mu do przetrwania zimy 4 kg. Chomiki jedzą też owady, ślimaki, dżdżownice, żaby i jaszczurki, którymi odżywiają się głównie w lecie.
Samiec potrafi osiągnąć wielkość dużej świnki morskiej, samice są nieco mniejsze (przeciętna wielkość 25 cm). Umaszczenie na grzbiecie złocisto-brązowe, brzuch czarny.
W lecie głębokość nory sięga 60 cm, w zimie dochodzi do 2 m. Podziemne tunele mają do 10 m długości. Królestwo chomika składa się z sypialni, spiżarni oraz ślepych zaułków, które służą jako toalety. Naturalnym wrogiem chomika są ptaki drapieżne, lis i borsuk. W obliczu niebezpieczeństwa chomik ucieka do nory za pomocą jednego z wielu założonych w tym celu pionowych wejść.
Chomik europejski nigdy nie został udomowiony. Wręcz przeciwnie rolnicy widzieli w nim zawsze wroga i bezwzględnie prześladowali. Obecnie chomik europejski należy do gatunków zagrożonych wymarciem i został umieszczony na liście zwierząt chronionych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz