Wyposazenie

Wyposażenie chomiczego mieszkanka   Kołowrotek Kołowrotek (karuzela) – chomiki potrafią w nich biegać niemal bez przerwy. Przy kupnie należy zwrócić uwagę na budowę kołowrotka. Powinien on lekko się obracać, aby chomik bez problemów mógł z niego korzystać. Uważać powinniśmy również na konstrukcję i materiał, z jakiego jest kołowrotek wykonany. Najlepiej, żeby kołowrotek był wykonany z plastiku (jest wtedy lekki), z zasłoniętymi szparkami między szczebelkami, wówczas chomikowi nie będą wpadały nóżki. Można również samemu zasłonić –przetykając papier. UWAGA: Gdy chomików jest więcej i wszystkie chcą korzystać z kołowrotka, należy bardzo uważać, aby chomik biegnący w kołowrotku nie ścisnął innego, który akurat będzie wychodził lub wchodził. Najlepszy, aby zapobiec takim wypadkom, jest kołowrotek przykręcany do ściany klatki, otwarty całkowicie z jednej strony – reszta zabudowana. Kołowrotek mocowany z jednej strony jest dość luźno osadzony, przez co hałasuje. Piski można usunąć smarując oś olejem roślinnym. Można również kupić kołowrotek stojący. Ściółka Na dnie klatki należy umieścić trociny, aby tworzyły warstwę grubości 2-3cm. Można też dodać siano albo inne materiały, z których chomik wymości sobie legowisko. Mogą to być szmatki, specjalna wata, papier (nie chlorowany). W przypadku uczuleń zwierzątka na wyżej wymienione materiały, można użyć liści drzew owocowych. Tutaj należy pamiętać o bardzo dokładnym umyciu liści w gorącej wodzie i wysuszeniu oraz o tym, aby nie były to liście z drzew rosnących blisko ulicy a także, żeby nie były pryskane żadnymi środkami chemicznymi. Muszą to również być liście zdrowe. UWAGA !!! Nie wolno sypać brudnego piasku, ziemi czy żwirku dla kotów Wiórki mogą wywoływać różne alergie wiórki z drzew sosnowych na dłuższą metę mogą okazać się szkodliwe dla naszego pupila – szkodliwe są substancje aromatyczne – fenole wydzielane przez świeże drzewo zwykła wata nie nadaje się jako podłoże dla gryzonia, ponieważ jej włókna mogą owijać się wokół kończyn zwierząt, zaciskać i powodować niedokrwienie, a z czasem obumarcie. Poidełko Butelka (najlepiej plastikowa) zawieszona do góry dnem na jednej ze ścian pomieszczenia. Poidełko zakończone jest zgiętą metalową rurką, w środku której mieści się kulka dozująca płyn pijącemu chomikowi. Podawana woda powinna być przegotowana i ostudzona – zmieniana maxymalnie co 3 dni. Poidełko jest o wiele lepsze, niż podawanie chomikowi wody w miseczce. Mój chomik wodę z miseczki ciągle wylewał i miał mokrą ściółkę. Trzeba było dużo częściej ją wymieniać niż normalnie. Podobna sytuacja zaistniała, gdy któregoś dnia poidełko się popsuło i cała woda wyciekła do pomieszczenia. Trzeba sprawdzać, czy woda z poidełka nie wysieka, ale również czy w ogóle leci, czy chomik będzie mógł pić. Miseczka Można kupić w sklepie zoologicznym – specjalną dla gryzoni – plastikową lub ceramiczną i ustawić wewnątrz klatki tak, żeby chomik nie wsypywał do niej trocin. W miseczce zazwyczaj zostaje to, co chomik najmniej lubi lub w ogóle tego nie je. Po tym możemy się zorientować, co mu najbardziej smakuje. Pokarm zazwyczaj jest przenoszony przez chomika w pobliże jego legowiska. Tam sobie tworzy spiżarnię. Spiżarnię i miseczkę należy regularnie kontrolować i czyścić, dbać o to aby nie pozostawały żadne popsute czy spleśniałe resztki. Domek Chomik musi mieć ustronne miejsce, w którym może się schować i czuć się bezpiecznie. Do tego celu służy domek - sypialnia. Dla dżungarków najlepszy będzie domek dla myszy – do kupienia w sklepach zoologicznych. Do nabycia są domki drewniane bądź plastikowe. Przy zakupie plastikowych należy zwrócić uwagę, czy domek ma więcej niż 2 otwory, w innym wypadku w domku nie będzie odpowiedniej cyrkulacji i zwierzątko może szybko zacząć chorować. Domek drewniany pod tym względem jest bardziej praktyczny. Jednak niebezpieczeństwo tkwi w tym, że chomik chowa do domku swoje zapasy. W przypadku mokrych cząstek (np. jabłko) drewno domku może pochłonąć wilgoć i może rozwinąć się bardzo niebezpieczna dla chomika pleśń. Wybrany domek musi być również odpowiednio duży, aby chomik mógł się w nim zmieścić razem ze swoim gniazdem i spiżarnią. A także powinien być łatwy do czyszczenia przez właściciela. Pamiętajmy o tym, że chomik gromadzi w domku swoje zapasy, dlatego codziennie należy wyjąć z niego resztki oraz zmieniać ściółkę. W przypadku domku z unoszonym lub całkiem zdejmowanym dachem w czasie upałów będzie można otworzyć domek od góry, aby chomiczkowi było chłodniej. Domek można wykonać samemu, na przykład z połówki skorupy orzecha kokosowego z wyciętym otworem wejściowym. Można również postawić odwróconą do góry dnem doniczkę pamiętając wcześniej o wycięciu otworu. Zabawki Chomik lubi się bawić, nie potrafi siedzieć bezczynnie, dlatego powinniśmy dać mu, w miarę możliwości, jak najwięcej urządzeń do zabawy: drabinki, rolki papierowe, pudełka, patyki (niezbyt ostre gałązki z drzew owocowych). Można również kupić w sklepach zoologicznych różnego rodzaju gotowe rury i sprężyny. Do zabawy chomik może dostawać również pudełko plastikowe z piaskiem specjalnym dla gryzoni.

strony o chomikach z moja opinia 10/10

http://ochomikach.w.interia.pl/przysloch.htm
http://www.chomiki.pl/

historia chomika

Historia chomika

Klasyfikacja chomika

Chomik należy do:

Królestwa	Zwierząt
Podkrólestwa	Tkankowców (Histozoa)
Typu	Strunowców (Chordata)
Podtypu	Kręgowców (Wertebrata)
Gromady	Ssaków (Mammalia)
Podgromady	Ssaków właściwych (Theria)
Rzędu	Gryzoni (Rodentia)
Rodziny	Chomikowatych

Cechy charakterystyczne chomików

Budowa anatomiczna - znaki szczególne

ZĘBY	16 zębów. Rozstawienie: 2 siekacze, 6 trzonowców na dole i na górze. Całkowity brak kłów. Siekacze nie mają korzeni i dlatego stale rosną. Stale też ścierają się w trakcie jedzenia twardych pokarmów.
ŻOŁˇDEK	jest dwukomorowy, jak u wszystkich gryzoni. W przedniej komorze jedzenie zostaje przetrawione wstępnie. W komorze głównej następuję ostateczne strawienie pokarmu.
TOREBKI POLICZKOWE	pojemne torby ze skóry, które zaczynają się po obu stronach warg. Służą transportowi żywności, którą chomik spożywa w miejscu bezpiecznym, czyli w norze. Są tak duże, że wypełnione podwajają obwód głowy chomika. Chomik opróżnia je pocierając o nie przednimi łapami.

Budowa ciała

Ciało walcowate, ogon krótki. Przednie łapy są silne i służą do grzebania, wspinania się. Słabsze tylne łapy służą do odsuwania wygrzebanej ziemi do tyłu i jako podpora przy wspinaniu.

Narządy zmysłu

WZROK	oczy kuliste i wyłupiaste. Chomiki są dalekowzroczne i widzą niezbyt ostro. Rozstawienie oczu po bokach umożliwia spostrzeżenie niebezpieczeństwa ze wszystkich stron
SŁUCH	dobry, słyszy prawdopodobnie nawet dˇwięki w zakresie ultradˇwiękowym. Chomiki szybko uczą się rozróżniać głos opiekuna
DOTYK	w tym celu służą długie wąsy dotykowe po obu stronach pyszczka, które pomagają mu rozpoznawać otoczenie o zmierzchu i w ciemności
WĘCH	doskonały, rozpoznają otoczenie oraz opiekuna po zapachu

Zachowanie

Z natury samotniki, aktywne o zmierzchu i nocą.
Częste mycie się przednimi łapami, sluży pielęgnacji futerka, które chroni chomika przed utratą ciepła.
Chomikowanie ma na celu spożywanie pokarmu w bezpiecznym miejscu, z dala od wrogów. Pomaga również przetrwać zimę. Chomiki zapadają w przerywany sen zimowy, podczas którego żywią się zapasami zgromadzonymi w podziemnej norze.
W obliczu zagrożenia nadymają torby policzkowe i stają na dwóch łapach aby okazać się wiekszymi albo przewracają się na grzbiet i udają martwego.

Rozmnażanie

Chomiki są bardzo płodne. Dojrzałość płciową osiagają po 1 do 2 miesięcy. Ciąża trwa około 3 tyg. Ilość młodych w miocie wynosi od 4 do 12. Samica może wydać rocznie kilka miotów.
Liczebność chomików jest regulowana przez licznych wrogów naturalnych jak ptaki drapieżne, lisy, borsuki, koty, sowy.

.

chomiki campbella

Chomik Campbella (Phodopus sungorus campbelli) zwany jest czasami w Polsce mandżurkiem , jest wschodni kuzynem chomika dżungarskiego. Żyje na  terenach półpustynnych i stepach.  Ma on czarną pręgę na grzbiecie, lecz na jego futerku brak jest bocznych plam. Piaskowy odcień jego futerka jest przystosowany do otoczenia a zimie odcień jego umaszczenia nie zmienia się. Chomiki Campbella często pojawiają się w odmianie albinotycznej, tj. białej z czerwonymi oczami, ale zdarzają się również osobniki żółte z czerwonymi oczami (argente). Jeżeli chodzi o oswajanie to tylko samce chomików Campbella łatwo się oswajają i dają traktować jak chomiki dżungarskie. Jednak zawsze pozostaje w nich skłonność do agresji i czupurności. Samice Campbella natomiast zawsze są konfliktowe i często gryzą swego opiekuna. Tak więc najlepiej jest ograniczyć kontakt z tymi chomikami do obserwowania ich biologii. Ponieważ trzyma się je w parach, można śledzić ich interesujące zachowania, wzajemne stosunki i życie rodzinne itd.

chomiki europejskie

Chomik europejski (łac. Cricetus cricetus) jest największym z 14 gatunków. Odżywia się głównie zbożem. Pokarm najpierw gromadzi w torbach policzkowych
a potem zanosi do nory. Na jesieni gromadzi ogromne zapasy, które konsumuje w przerwach między snem zimowym. Zaciekle broni swojej spiżarni. Chomiki są samotnikami. Przedstawiciele obu płci żyją w oddzielnych terytoriach. Jedynie w okresie rui zamieszkują razem.
Chomik europejski stał się symbolem zapobiegliwości, gdyż w niektórych norach znaleziono aż do 60 kg. zboża. Obecnie z powodu uprzemysłowienia rolnictwa (kombajny zbierają zboże bardzo dokładnie, niewiele zostawiając na polach) nie jest w stanie zgromadzić potrzebnych mu do przetrwania zimy 4 kg. Chomiki jedzą też owady, ślimaki, dżdżownice, żaby i jaszczurki, którymi odżywiają się głównie w lecie.
Samiec potrafi osiągnąć wielkość dużej świnki morskiej, samice są nieco mniejsze (przeciętna wielkość 25 cm). Umaszczenie na grzbiecie złocisto-brązowe, brzuch czarny.
W lecie głębokość nory sięga 60 cm, w zimie dochodzi do 2 m. Podziemne tunele mają do 10 m długości. Królestwo chomika składa się z sypialni, spiżarni oraz ślepych zaułków, które służą jako toalety. Naturalnym wrogiem chomika są ptaki drapieżne, lis i borsuk. W obliczu niebezpieczeństwa chomik ucieka do nory za pomocą jednego z wielu założonych w tym celu pionowych wejść.
Chomik europejski nigdy nie został udomowiony. Wręcz przeciwnie rolnicy widzieli w nim zawsze wroga i bezwzględnie prześladowali. Obecnie chomik europejski należy do gatunków zagrożonych wymarciem i został umieszczony na liście zwierząt chronionych.

chomiki chinkie

Karłowaty chomik zamieszkujący Azję. Jest on bardzo podobny do chomika syryjskiego. Różni się od chomika syryjskiego czarną długą pręga, biegnącą wzdłuż grzbietu. Gatunek ten zamieszkuje rozmaite środowiska, wystrzega się jednak wysokich gór, wilgotnych podłoży a także piaskowych pustyń. Cała sylwetka oraz sposób poruszania się są u obu kuzynów bardzo podobne. Chiński chomik dochodzi do 11 cm długości, jest więc prawie o połowę mniejszy od chomika syryjskiego i waży 38-46 g. Ciało chińskiego chomika, w przeciwieństwie do innych chomików karłowatych, jest walcowate. Jak każdy chomik ma krótkie, silne i przystosowane do długich biegów łapy. Przednie mają 4 wykształcone palce i zredukowany kciuk, tylne mają 5 palców. Łapy są nieowłosione. Chomik ten ma najdłuższy ogon ze wszystkich chomików, który pomaga zwierzęciu we wspinaniu się, dzięki temu ryzyko, że spadnie ze stołu lub z dłoni opiekuna, jest mniejsze niż w przypadku innych chomików karłowatych.. Ogon jest również nieowłosiony. Chomiki mają duże wypukłe oczy, charakterystyczne dla zwierząt aktywnych nocą, choć chomik chiński bywa aktywny także w godzinach dziennych. Chomiki mają dobrze wykształcony słuch i węch co rekompensuje słabszy wzrok.

chomiki roboeskiego

homik Roborowskiego (Phodopus roborovskii) jest najmniejszym przedstawicielem chomików karłowatych i wszystkich znanych ras chomików. Ma zaledwie 5 cm długości, jest więc wielkości 2-tygodniowego chomika syryjskiego. Jego futerko ma barwę piaskową, z lekko czerwonawym odcieniem w lecie i szarym w zimie. Brzuch, łapki i pyszczek są białe. Nie ma pręgi na grzbiecie ani bocznych plam. Porusza się podobnie jak chomik dżungarski, lecz jest bardziej zwinny, ma większy temperament, czasami bywa bardzo nerwowy. Z chomików trzymanych w domu najmniej chyba nadaje się do głaskania, lecz obserwowanie go to duża przyjemność. Na wolności jest przystosowany do życia na piaszczystych pustyniach Azji Środkowej , gdzie jego piaskowe futerko stanowi doskonały kamuflaż, a duża sprawność ruchowa i szybkość ułatwiają mu ucieczkę przed wrogami na terenach nieosłoniętych. Nie kopie rozbudowanego systemu nor, jak robią to jego kuzyni. Wygrzebuje sobie wąski otwór w wydmie i tuż za nim buduje swą sypialnię. Chomik Roborowskieg ze względu na swój niespokojny temperament i kruchą budowę ciała nie nadaje się do głaskania ani do trzymania na rękach, można go jednak obserwować i od czasu do czasu leciutko go pogłaskać w jego klatce.
UWAGA !!! niektóre samce bywają agresywne wobec innych samców - takiego osobnika można trzymać tylko z samicą albo oddzielnie.
 
 

chomiki syryjskie

Jest to najpopularniejszy gatunek chomika. Jego ojczyzną jest Azja Mniejsza, gdzie zamieszkuje tereny pustynne i półpustynne. Może być pupilkiem zarówno małych dzieci, jak i dorosłych. Trzeba jednak uważać by dziecko nie ściskało zwierzątka zbyt mocno, gdyż wtedy ze strachu lub z bólu może ugryźć. Jest zwierzątkiem bardzo sympatycznym i komunikatywnym, łatwo się oswaja, nie ukrywa się przed ludźmi i rozpoznaje swojego opiekuna.

Jego średnia długość wynosi około 15 - 20cm, przy czym samice są większe od samców. Przeciętnie żyją one od 2 do 2,5 roku. Zdarza się jednak, iż przy dobrej opiece dożywają 3 - 4 lat. Występuje kilka odmian barwnych tego chomika, ale najpopularniejsze to barwa beżowa, kremowa, brązowa i złocista.

chomiki dzungalskie

Należy do grupy chomików karłowatych. W przeciwieństwie do chomików syryjskich są towarzyskie. Można je trzymać w grupach rodzinnych, ale między samcami może dojść do starcia o terytorium. Można też spróbować je połączyć ze sobą od najmłodszych lat. Chomiki jak są razem nie mogą zostać rozłączone, bo inaczej stracą swój znak rozpoznawalny, czyli zapach. Długość ciała chomika wynosi 9 cm, ciężar chomika dżungarskiego waha się między 30, a 40 g. Grzbiet jest jasnopopielaty z ciemniejszą pręgą na szczycie, uszy i pyszczek podkreślone ciemną obwódką, spód jaśniejszy od grzbietu. Samica rodzi od 3 do 7 razy w roku. Ciąża trawa 21 dni i po tym okresie samica rodzi od 4 do 7 młodych chomików. Chomiki dżungarskie żyją w niewoli 2 – 3 lat.